Paradise Lost to zespół muzyczny, wykonujący muzykę metalową, zaliczany do promotorów death doom metalu oraz metalu gotyckiego. W ciągu kilkudziesięciu lat działalności muzycy Paradise Lost eksperymentowali z elementami elektroniki i rockiem gotyckim, które łączyli z ciężkimi brzmieniami death doom metalu.
Paradise Lost – historia i skład grupy
Zespół powstał w 1988 r. z inicjatywy Nicka Holmesa, Stevena Edmondsona, Grega Mackintosha, Aarona Aedy’ego oraz Matta Archera. Nazwa grupy pochodzi od poematu Johna Miltona „Raj utracony”.
Początkową inspiracją dla muzyków Paradise Lost był death doom metal oraz metal gotycki, który jednak, z upływem lat ewoluował w kierunku nieco lżejszych brzmień klasycznych. Ostatnie lata działalności grupy to powrót do korzeni i cięższych brzmień, czego uwiecznieniem są ostatnie albumy: „In Requiem” i „Faith Divides Us – Death Unites Us”.
Jeśli chodzi o skład grupy to jednym z pierwszych i najważniejszych osób, które maiły wpływ na powstanie grupy był Matt Archer – perkusista, który z Paradise Lost związany był w latach 1988-1994, a którego zastąpił potem zastąpił Lee Morris. Do 2008 r. w grupie był również perkusista – Jeff Singer, a w latach 2009-2016 – Adrian Erlandsson (Perkusja). Z Paradise Lost związany był również Waltteri Väyrynen – perkusista, obecny w grupie od 2016 r. do 2022 r.
Obecnie w skład zespołu wchodzą: Nick Holmes – wokalista (Od 1988 r. w Paradise Lost), Gregor Mackintosh – gitarzysta (Od 1988 r.), Aaron Aedy – gitarzysta rytmiczny (Od 1988 r.) oraz Steve Edmondson – gitarzysta basowy (Od 1988 r.).
Paradise Lost – albumy
Grupa na początku kariery współpracowała z angielską wytwórnią Music for Nations, z którą też osiągnęła dużą popularność. W tym czasie, obok innych, znanych w latach 80. minionego wieku grup metalowych, takich jak Anathema i My Dying Bride, zyskała miano „brytyjskiej szkoły doom-death metalu”. Albumem, który zyskał szerokie uznanie publiki i krytyków był „Gothic”, do dziś określany jako jeden z kultowych albumów w historii death doom metalu oraz metalu gotyckiego.
W ciągu kilkudziesięciu lat twórczości muzyka zespołu ewoluowała w stronę klasycznych odmian metalu, bez brzmień typowych dla death metalu. Uwiecznieniem tego była płyta, która uważana jest za najważniejszą dla Paradise Lost i która sprzedała się w największym nakładzie, odnosząc spektakularny sukces na rynku – „Paradise Lost Draconian Times”.
Przed nagraniem „Draconian Timesę grupa przechodziła okres fascynacji instrumentami elektronicznymi. Efektem tego było wydanie nieco lżejszej płyty „One Second”, którą fani odebrali jako skłon w stronę rocka gotyckiego. Był to czas odejścia Paradise Lost od dawnego metalu i brzmień charakterystycznych dla Nicka Holmesa i Lee Morrisa. Zbiegło się to w czasie z końcem kontraktu z wytwórnią Music for Nations, a grupa kolejne dwie płyty wydała już w ramach współpracy z EMI. Pierwsza z nich – „Host” to elektroniczna muzyka, będąca alternatywą dla death doom metalu oraz metalu gotyckiego, co było zaskoczeniem dla wielu fanów, zaś druga – „Believe in Nothing” stanowiła połączenie nowych nut z rockiem. Od tego momentu muzycy Paradise Lost zaczęli określać swoją muzykę jako dark rock.
Po czasie eksperymentów grupa nawiązała współpracę z wytwórnią GUN records, związana z BMG. Pojawiły się kolejne płyty: „Symbol of Life” i „Paradise Lost”, które były efektem fascynacji elektroniczną muzyką, połączoną z dawnymi brzmieniami z płyty Draconian Times.
Paradise Lost – koncerty
Paradise Lost jest jednym z najbardziej znanych i cenionych w Polsce zespołów, który wielokrotnie grał w naszym kraju. W czasie wieloletniej działalności ciężkie brzmienia doom i death, a, w latach 90. XX w. „czysty” wokal i połączenie metalu z elektroniką, zyskały grono fanów na świecie. Obecnie, po okresie zamknięcia branży koncertów na skutek pandemii Covid-19 zespół odnowił wyjazdy zagraniczne i 9 października tego roku zagra w katowickim Klub P23 w ramach europejskiego tournée. Trasa koncertowa wiedzie również przez takie miasta jak: Hamburg, Berlin, Bratysławę, Parmę, Barcelonę, Paryż i inne europejskie stolice.
